Παρέμβαση του QueerTrans στο διήμερο του ΣΥΔ για την Ημέρα Μνήμης Διεμφυλικών:
ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΡΑΝΣ ΑΚΥΡΩΣΕΙΣ
της ΤΖΟΥΛΙΑ ΣΕΡΑΝΟ
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί περιληπτική απόδοση-μετάφραση της 15σέλιδης διάλεξης της Τζούλια Σεράνο με τίτλο Psychology , Sexualization and Trans-Invalidations. (www.juliaserano.com) Η Τζούλια Σεράνο είναι τρανς γυναίκα, φεμινίστρια , συγγραφέας , performer , ομιλήτρια , μουσικός και βιολόγος.
Έμπνευση για τη συγγραφή αυτού του κειμένου αποτέλεσε το γεγονός ότι η Σεράνο σε αρκετές περιπτώσεις , είχε διαβάσει ή ακούσει σεξολόγους και ειδικούς της ψυχικής υγείας να υποβαθμίζουν ή και να απορρίπτουν ευθέως τις ανησυχίες των τρανς ατόμων σε σχέση με την ψυχολογική απεικόνιση , τις διαγνώσεις , την ορολογία και τις θεωρίες που αφορούν την τρανς κατάσταση. Στο παρακάτω κείμενο εξηγεί με απλή και κατανοητή γλώσσα ότι οι ανησυχίες αυτές των τρανς ατόμων είναι βάσιμες και θα έπρεπε να λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψη στους τομείς της ψυχολογίας , της ψυχιατρικής και της σεξολογίας.
Θα ήθελα να ξεκινήσω διευκρινίζοντας μερικούς όρους με τους οποίους κάποια άτομα μπορεί να μην είναι εξοικειωμένα .
Αρχικά, αντί να μιλήσω για άτομα του male-to-female ή MTF φάσματος, θα χρησιμοποιήσω τον όρο τρανς γυναίκες για να αναφερθώ σε όσες αποδόθηκε το αρσενικό φύλο κατά την γέννηση αλλά αυτοπροσδιορίζονται ως γυναίκες και/ή είναι θηλυκές στην έκφραση ή επιτέλεση του φύλου τους. Ομοίως, θα χρησιμοποιήσω τον αντίστροφο όρο τρανς άντρας αναφερόμενος σε άτομα του FTM φάσματος. Επίσης, κατά τη διάρκεια της ομιλίας μου θα χρησιμοποιώ τον όρο cis ως συνώνυμο του μη-τρανς και ακριβώς όπως κάποιος μπορεί να αναφέρεται σε μένα ως τρανς άντρα, έτσι κι εγώ κάποιες φορές θα πω cis άντρας αναφερόμενος σε κάποιον που προσδιορίζεται ως άντρας και του έχει αποδοθεί το αρσενικό φύλο κατά τη γέννηση.
Ακολουθούν κάποιες σκέψεις της Σεράνο αναφορικά με τον τρόπο που η ρευστότητα του φύλου , η τρανς κατάσταση , και η μη ταύτιση ατόμων με κανένα από τα δύο κυρίαρχα φύλα απεικονίζονται και αναλύονται δια μέσου της κυρίαρχης ψυχολογίας καθώς και τον αντίκτυπο της ψυχολογικοποίησης στις ζωές των τρανς ατόμων.
Στην τρανς κοινότητα, οι ψυχολόγοι αντιμετωπίζονται πολλές φορές ως κακοί και άκαρδοι δολοπλόκοι που συνωμοτούν για το πως θα εκμεταλλευτούν και θα καθυποτάξουν τον τρανς πληθυσμό, μέσω του DSM (Στατιστικό εγχειρίδιο ψυχικών διαταραχών), των Οδηγιών για την Φροντίδα Διεμφυλικών Ατόμων που εκδίδει η Παγκόσμια Επαγγελματική Ένωση για την Υγεία των Διεμφυλικών (WPATH) κλπ, αποσκοπώντας στην ακαδημαϊκή τους ανέλιξη ή και σε προσωπικά οικονομικά οφέλη.
Οι έντονες διαφωνίες που εκφράζονται από τρανς ακτιβίστριες/ές υποβιβάζονται από ορισμένους σεξολόγους ως εκφράσεις “ναρκισσιστικής οργής” -μία μαζική υστερία, μία παράλογη υπερβολική αντίδραση στις υποτιθέμενα, λογικές, εμπεριστατωμένες, εμπειρικά θεμελιωμένες θεωρίες και διαγνώσεις που προωθεί η επιστημονική κοινότητα των ψυχολόγων.
Αντιλαμβανόμαστε την άμεση σύνδεση μεταξύ του λόγου που αρθρώνει η κυρίαρχη ψυχολογία σε ό,τι αφορά τα άτομα με ρευστή ταυτότητα φύλου και της κοινωνικής περιθωριοποίησης που αντιμετωπίζουμε καθημερινά λόγω της ταυτότητας μας αυτής. Και ενώ κάποιοι ψυχολόγοι και υπεύθυνοι για την παροχή υπηρεσιών υγείας σε τρανς άτομα φαίνεται να αναγνωρίζουν την ύπαρξη μιας τέτοιας σύνδεσης, οι περισσότεροι δεν ασχολούνται καν. Ίσως δεν έχουν επαφή, ή δεν θεωρούν ότι θα έπρεπε να εξοικειωθούν με την τρανς πραγματικότητα. Ίσως έχουν συνηθίσει να μας αντιμετωπίζουν ως ”διαφορετικές-ους”, γι’ αυτό και δυσκολεύονται να ταυτιστούν μαζί μας. Ίσως, θεωρούν εαυτούς τόσο μεγάλες αυθεντίες σε τρανς θέματα που δεν μπορούν να διανοηθούν ότι εμείς -ως τρανς άτομα-μπορεί να έχουμε μία εμπειρική γνώση και αίσθηση του φύλου την οποία δεν κατέχουν οι ίδιοι, και ότι, εδώ που τα λέμε, θα μπορούσαν να μάθουν και κάτι παραπάνω αν απλά ήταν διατεθειμένοι να μας ακούσουν. Όπως και να ‘χει, νιώθω ότι μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε ως τρανς κοινότητα είναι το να πείσουμε, τόσο τον ευρύτερο κύκλο των επιστημόνων ψυχικής υγείας όσο και την κοινή γνώμη, για τη βασιμότητα των ανησυχιών μας, καθώς και το να κάνουμε κατανοητό, με τον πλέον σαφή τρόπο, πως ορισμένες ψυχολογικές θεωρίες, θεραπείες, όροι και διαγνώσεις είναι τόσο επιβλαβείς για εμάς που θα έπρεπε να εγκαταλειφθούν διαπαντός.
Υπάρχει άμεση σύνδεση ανάμεσα σε αυτές τις θεωρίες και διαγνώσεις με τις ακυρώσεις που εμείς, ως άτομα με μη-συμβατική έκφραση ταυτότητας φύλου, αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας. Στον κόσμο που ζούμε η ταυτότητα φύλου των τρανς ατόμων, η έκφραση και η σωματοποίηση της, αντιμετωπίζονται ως λιγότερο φυσικές και λιγότερο ”έγκυρες”’ σε σχέση με των cis ατόμων. Η διαφορετική αυτή αντιμετώπιση επηρεάζει κυριολεκτικά κάθε έκφανση της ζωής μας.
Η ταυτότητα φύλου μου, ως τρανς γυναίκα – μας λέει η Σεράνο – αντιμετωπίζεται ως εγγενώς ύποπτη, και λιγότερο νομιμοποιημένη, από όταν κάποιος με θεωρεί cis γυναίκα. Ενίοτε κάποια cis άτομα μου έχουν πει: “Γιατί είναι τόσο μεγάλο θέμα αυτό; Εμένα δεν θα με ένοιαζε τόσο αν κάποιος μπέρδευε τις αντωνυμίες καθώς μου μίλαγε.” Η απάντηση μου σε αυτό είναι, φυσικά και δεν θα σ’ ένοιαζε, μιας και δεν σου συμβαίνει ποτέ. Και αν κάποια στιγμή συνέβαινε θα ήταν κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο και για αυτό ακίνδυνο. Στην περίπτωση μου, όμως, ο κόσμος όντως ενίοτε μπερδεύει τις αντωνυμίες και όταν το κάνει είναι δείγμα ότι ασυνείδητα θεωρεί την ταυτότητα φύλου μου λιγότερο αυθεντική σε σχέση με των cis ατόμων. Επιπροσθέτως η δυσκολία αλλαγής στοιχείων σε ταυτότητες και διαβατήρια ακυρώνει την αξιοπιστία της ταυτότητας του φύλου μου. Ακόμα η ανεργία στα τρανς άτομα , πολλές φορές σχετίζεται με το κατά πόσο μοιάζουν με το cis πρότυπο . Οι τρανς γυναίκες εξακολουθούν να φυλακίζονται στις αντρικές πτέρυγες. Τρανς άτομα βιάστηκαν , κακοποιήθηκαν , εξευτελίστηκαν η ακόμα και δολοφονήθηκαν επειδή ”εξαπάτησαν” τον ανυποψίαστο θύτη τους.
Όλες οι παραπάνω διακρίσεις κι ακυρώσεις συναντιούνται σε μία άποψη.
Οι ταυτότητες , οι επιθυμίες , τα σώματα , κι ο σεξουαλικός προσανατολισμός των τρανς ατόμων δεν αξίζουν τον σεβασμό και τα δικαιώματα που τα μη τρανς άτομα έχουν ως κεκτημένα.
Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι έκφρασης τρανς ακυρώσεων .
Ότι πάμε κόντρα στη φύση , ότι ο θεός δεν ευλόγησε τρίτα και τέταρτα φύλα, ότι ως τρανς άτομα επιτελούμε μια μίμηση ή απομίμηση των κυρίαρχων φύλων . Ότι όπως οι λεσβίες δεν έχουν γνωρίσει τον κατάλληλο άντρα που θα της κάνει γυναίκες , και οι gay άντρες αντίστοιχα την κατάλληλη γυναίκα που θα βγάλει από μέσα τους το πρωτόγονο αρσενικό , τα τρανς άτομα μπερδεύονται στην αναζήτηση τους για κοινωνική αποδοχή , και προκειμένου να επανακτήσουν τα προνόμια των μη τρανς ατόμων ή να ικανοποιήσουν τα σεξουαλικά τους φετίχ , προχωρούν σε τρανσίσιον, κι εν κατακλείδι τα τρανς άτομα είμαστε απλά απατεώνες κι απατεώνισσες που περνάμε τη ζωή μας προσπαθώντας να εξαπατήσουμε τα ανυποψίαστα μη τρανς άτομα , αλλά πάντα κάποιος κάποια μας πιάνει. Γιατί;
Γιατί για αυτούς είμαστε μη νόμιμα.
Μια από τις πιο διαδεδομένες εκφράσεις τρανς ακύρωσης προκύπτει όταν οι άνθρωποι υποθέτουν πως είμαστε διανοητικά μπερδεμένα και άρα ακατάλληλα να μιλήσουμε για τις προσωπικές μας ιστορίες , τις ταυτότητες μας και τις εμπειρίες μας.
Η συγκεκριμένη ακύρωση έχει χρησιμοποιηθεί και σε διαφωνίες μεταξύ λευκών -μαύρων , ενήλικων -ανήλικων , ανδρών -γυναικών κ.α.
Συγκεκριμένα όταν οι σουφραζέτες διεκδίκησαν το δικαίωμα ψήφου διαγνώστηκαν ως ασθενείς με
”υστερία” μια ΄΄ασθένεια΄΄ καθόλα αναγνωρισμένη εκείνη την εποχή.
Τηρουμένων των αναλογιών σήμερα όταν κάποιος/α εκφράζει άρνηση ή δεν αναγνωρίζει το φύλο που του/της αποδόθηκε όταν γεννήθηκε , οφείλει σύμφωνα με την κοινωνία να παραδεχτεί ότι ζει με παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις , οφείλει να προσπαθήσει να ξαναβρεί το σωστό φύλο , και φυσικά αυτό το φύλο πρέπει να είναι ένα από τα δύο κυρίαρχα, αλλιώς η κατάσταση είναι πραγματικά πολύ σοβαρή. Επίσης οφείλει να αναγνωρίσει εξαρχής ότι δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτό επί ίσοις όροις με μη τρανς άντρες /γυναίκες , κι ότι δεν θα ομοιάζει ποτέ απόλυτα μαζί τους , άρα όλοι οι υπόλοιποι θα καταλαβαίνουν ότι είναι τρανς. Ε και;
Αυτή η κυρίαρχη λογική πως το φύλο που μας αποδίδεται είναι θεμελιώδες και αυθεντικό και άρα το μυαλό μας είναι αυτομάτως υποδεέστερο κι εύκολο να λαθέψει υπονοεί πως οτιδήποτε πει ένα τρανς άτομο για το προσωπικό του βίωμα η για το φύλο γενικότερα , είναι ύποπτο. Αυτόματα αυτό σημαίνει πως οτιδήποτε σχετικό με το τρανς θέμα η γενικότερα με θέματα φύλου πει ένα μη τρανς άτομο είναι έγκυρο. Ακόμα κι αν το μη τρανς άτομο δεν έχει το βίωμα , την εμπειρία , η έστω την ανοιχτομυαλιά να ακούσει κι εμάς. Για αυτούς τους ανθρώπους δεν παίζει ρόλο η όποια εμπειρία μας σε θέματα φύλου , ούτε η όποια μόρφωση η καλλιέργεια διαθέτουμε , είμαστε τρανς και άρα πάντα κάνουμε λάθος και όποια άποψη εκφέρουμε είναι προϊόν του τρανς εγκεφάλου μας που δεν δουλεύει σωστά.
Αυτή είναι η καρδιά του προβλήματος. Είναι αδύνατον να περιγράψουμε με λέξεις πόσο μας ενοχλεί , μας ακυρώνει και μας θυμώνει . Ούτως η άλλως είναι στην καθημερινή μας ρουτίνα οι λεκτικές επιθέσεις , οι προσβολές και τα σεξιστικά σχόλια , όμως το να απορρίπτεται η γνώση μας και η εμπειρία μας σχετικά με το φύλο , και όλα αυτά να θεωρούνται αποκυήματα της φαντασίας μας είναι κάτι που πραγματικά μας ξεπερνά .
Όσο εμείς ως τρανς άτομα παλεύουμε όλη μας τη ζωή για την αναγνώριση του φύλου μας τα μη τρανς άτομα έχουν δεδομένη την αναγνώριση του δικού τους. Είναι εύκολο να διαφωνούν μαζί μας από την πλευρά των προνομιούχων. Είναι επίσης εύκολο για τα μη τρανς άτομα να κάνουν θεωρητικές συζητήσεις , αναλύσεις και κριτικές για θέματα φύλου , για φυλομεταβάσεις κ.α γιατί οι ταυτότητες τους και οι επιλογές τους δεν κρίνονται ποτέ. Δεν συνηθίζεται να συναντιόμαστε παρέες τρανς ατόμων με θέμα συζήτησης το πόσο λάθος ή σωστή επιλογή είναι να μην κάνει κάποιος/α τρανσίσιον και να ζήσει με το φύλο που του/της αποδόθηκε όταν γεννήθηκε.
Δυστυχώς μέχρι και σήμερα έχουμε καθημερινά να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε τρανς ακυρώσεις. Κι ίσως κάποιοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ή δεν αναγνωρίζουν πόσο σημαντικές είναι αυτές οι ακυρώσεις για εμάς , αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει καθόλου το θέμα της διαφορετικότητας στις ταυτότητες φύλου.(transgenderism)
Επίσης, αν οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας νοιάζονται όντως για την υγεία , και την ευτυχία κάθε ανθρώπου που δεν ταυτίζεται με το φύλο που του αποδόθηκε , πρέπει να έχουν σαν βασική τους προτεραιότητα την ακύρωση των τρανς ακυρώσεων , όχι μόνο στους χώρους όπου γίνονται οι συνεδρίες , αλλά σε κάθε κοινωνικό τόπο. Πολλοί επαγγελματίες ψυχικής υγείας χρησιμοποιούν κακοήθη η λάθος γλώσσα. Αποκαλούν ομοφυλόφιλους άντρες τις τρανς γυναίκες , και λεσβίες τους τρανς άντρες. Ιεραρχώντας έτσι την τρανς κατάσταση ως την τελευταία πίστα του ομοφυλοφιλικού σεξουαλικού προσανατολισμού. Δηλαδή είναι τόσο λεσβία που έγινε τρανς άντρας. Όχι . Η λεσβία δεν είναι τρανς άντρας και ο τρανς άντρας δεν έκανε τρανσίσιον επειδή ήταν πολύ λεσβία. Επίσης τις λεσβίες τρανς γυναίκες και τους gay τρανς άντρες τις /τους προσδιορίζουν ως ετεροφυλόφιλα άτομα. Ωστόσο η πλειονότητα των μη τρανς ατόμων δεν έχει τίτλο.
Είναι απλά ”κανονικοί” ”βιολογικοί” άνδρες ή ”κανονικές” ”βιολογικές γυναίκες” .
Είναι ΄”καθαρόαιμα”. Αυτές οι ορολογίες, ενισχύουν την ιεραρχία όπου το σώμα και η ανατομία των τρανς ατόμων θεωρούνται θεμελιώδη στοιχεία για την αναγνώριση τους ενώ η ταυτότητα φύλου αποκτά δευτερεύουσα σημασία.
Οι τρανς ακυρώσεις ενδυναμώνονται και από τις τρανς διαγνώσεις στο DSM . Δύο από αυτές τις διαγνώσεις, ο φετιχιστικός τρανβεστισμός και η διαταραχή ταυτότητας φύλου (gender identity disorder), είναι διατυπωμένες με τέτοιο τρόπο που πρωταρχικά στοχεύουν σε άτομα που δεν αυτοπροσδιορίζονται απαραίτητα ως τρανς άντρες ή τρανς γυναίκες αλλά είναι απλά crossdressers ή που εκφράζουν τη μη συμβατότητα με το φύλο που τους αποδόθηκε με άλλους τρόπους. Οι διαγνώσεις αυτές εξυπηρετούν έναν και μόνο στόχο. Τον στιγματισμό των ανθρώπων που δεν ταυτίζονται απόλυτα με κανένα από τα δύο κυρίαρχα φύλα.
Η κατάσταση μπερδεύεται ακόμα περισσότερο για τα άτομα που επιθυμούν κοινωνικό , σωματικό η νομικό τρανσίσιον. Η διάγνωση από ψυχίατρο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσει το άτομο που επιθυμεί στο επόμενο στάδιο που είναι η ορμονοθεραπεία. Αυτή η διαδικασία ενισχύει τις εικασίες ότι τα τρανς άτομα είμαστε παραισθητικά και μπερδεμένα , και αντιμετωπιζόμαστε από την ιατρική κοινότητα και την κοινωνία αναλόγως , με αυτό δε ως κεντρικό επιχείρημα υποτιμάται η ταυτότητα του φύλου μας. Για αυτό το λόγο ο τρανς ακτιβισμός επιθυμεί τη διαγραφή αυτών των διαγνώσεων , η τη μη καταγραφή τους στις ψυχιατρικές νόσους.
Η κατηγοριοποίηση της τρανς κατάστασης ως ψυχικής ασθένειας είναι προβληματική έτσι κι αλλιώς , αλλά και ο τρόπος περιγραφής της είναι απάνθρωπος και προσβλητικός. Αν και η πρόσφατη αντικατάσταση της διάγνωσης ”Διαταραχή Ταυτότητας Φύλου” που ίσχυε μέχρι και το DSM ,4 με τη διάγνωση ” Δυσφορία του Φύλου” στο DSM 5 μας βρίσκει ικανοποιημένους/ες ,όσο θα υπάρχουν στο DSM διαγνώσεις που αφορούν ταυτότητες φύλου , θα χρησιμοποιούνται ως αποδεικτικό στοιχείο από τους τρανς ακυρωτες πως είμαστε πνευματικά κατώτεροι κι ανίκανοι ως άνθρωποι .
Ένα από τα πιο χαρακτηριστά παραδείγματα τρανς ακύρωσης , είναι η αξιολόγηση, διάγνωση κι έγκριση της τρανς κατάστασης από κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας. Είναι ο άνθρωπος κλειδί , που έχει την εξουσία να κρίνει ποιοι- ποιες και πότε θα προχωρήσουν σε τρανσίσιον .
Σίγουρα κάποιοι έχουν την εμπειρία , και όλες τι καλές προθέσεις , υπάρχουν όμως κι εκείνοι που κρίνονται ως ακατάλληλοι από εμάς.
Η σεξουαλικοποίηση των τρανς γυναικών είναι πολύ συχνό φαινόμενο στην κουλτούρα μας , και συνιστά την αυτόματη υποτίμηση τους. Για παράδειγμα στην κοινωνία μας θεωρούνται προσβολή, αγένεια ή ακόμα και παρενόχληση οι ερωτήσεις σχετικά με τη σεξουαλική ζωή ενός ατόμου , ή ερωτήσεις που αφορούν την μορφή των γεννητικών του οργάνων. Όμως αν κάποιο μη τρανς άτομο μάθει η καταλάβει ότι κάποιο άτομο είναι τρανς θεωρείται πολύ ok να το βομβαρδίσει με τέτοιου είδους ερωτήσεις .
Έκανες η θα κάνεις την επέμβαση; Το στήθος σου είναι σιλικόνη; Έχεις οργασμό; Έχεις στύση;
Αυτές οι ερωτήσεις δεν απευθύνονται σχεδόν ποτέ σε μη τρανς άτομα , κι αυτό δείχνει πως τα τρανς άτομα στα μάτια της πατριαρχικής ετεροκανονικής κοινωνίας στερούνται σεβασμού , προσωπικών δεδομένων , και τελικά δεν θεωρούνται εξίσου άνθρωποι με τα cis άτομα, αλλά αντικείμενα με μοναδική διάσταση αυτή του σώματος, ένα σώμα που οικειοθελώς έβαλαν στη διαδικασία της φυλομετάβασης , και το σώμα τους αξιολογείται ως κάτι επίκτητο ή και αγορασμένο ,άρα τα τρανς άτομα θα έπρεπε να είμαστε διατεθειμένα να απαντήσουμε σε όλες αυτές τις ερωτήσεις.
Μία άλλη μορφή σεξουαλικοποίησης είναι να θεωρούμε πως τα τρανς άτομα είναι τρανς μόνο για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές τους ορμές και άρα είναι πάντα πρόθυμα για σεξ. Επίσης θεωρείται πως τα cis άτομα που προτιμούν να κάνουν σεξ με τρανς άτομα , είναι φετιχιστές /στριες. Πολύ συχνά αναφέρονται σε αυτό σαν βίτσιο, υποτιμώντας την προτίμηση τους αυτή , και τοποθετώντας τη στη σφαίρα του μη κανονικού κι ανώμαλου.
Άρα το γεγονός ότι οι str8 άντρες κοιτούν επίμονα το γυναικείο στήθος τους κάνει φετιχιστές;
Το γεγονός ότι οι str8 γυναίκες έλκονται από αντρικά σώματα με πέος τις κάνει φετιχίστριες;
Η σεξουαλικοποίηση των γυναικείων σωμάτων και της γυναικείας έκφρασης του φύλου , είναι η πιο συχνή εκδοχή κι αυτό οφείλεται στο ότι ζούμε σε μια ετεροκανονική ανδροκρατούμενη κοινωνία κι έχει αρνητικό αντίκτυπο στη ζωή των γυναικών και των κοριτσιών.
Τα άτομα που υφίστανται την σεξουαλικοποίηση κρίνονται ως μη σοβαρά , χωρίς συναισθηματικό υπόβαθρο , και λιγότερο έξυπνα από τα άτομα που δεν σεξουαλικοποιούνται .Οι έρευνες αποδεικνύουν πως τα media παίζουν μεγάλο ρόλο στη σεξουαλικοποιηση των γυναικών . Στο πλαίσιο ερευνητικών σπουδών έχει καταγραφεί το εξής: Άνδρες και γυναίκες που έχουν κατ εξακολούθηση εκτεθεί σε εικόνες σεξουαλικής αντικειμενικοποιησης γυναικών από τα mainstream media , έχουν αρχίσει να αποδέχονται το μύθο του βιασμού (ότι δλδ η γυναίκα προκαλεί το βιασμό της με το ντύσιμο και την προκλητική της συμπεριφορά), την σεξουαλική κακοποίηση , τους στερεοτυπικούς ρόλους στο σεξ , την διαπροσωπική βία , ενώ υιοθετούν και συμπεριφορές σεξουαλικού ανταγωνισμού μέσα στη σχέση (τιμωρητικό σεξ κλπ).
Φυσικά οι τρανς γυναίκες δεν γλίτωσαν από τη δική τους σεξουαλικοποίηση . Μια διαδικασία που ξεκίνησε από την Αμερική τη δεκαετία του 60, αρχικά με κρυμμένες φωτογραφίες σε περιοδικά και μέχρι το τέλος της ίδιας δεκαετίας οι τρανς γυναίκες ήταν πια πρωταγωνίστριες σε sex tapes.
Η άποψη που θέλει τις τρανς γυναίκες να εξαπατούν τους συντρόφους τους αφήνοντας τους να πιστεύουν ότι είναι ”κανονικές” γυναίκες , οφείλεται στα 3 στερεότυπα που προβάλλονται από τα media.
1) Ο ομοφυλόφιλος άντρας που κάνει τρανσίσιον για να αποπλανήσει ανυποψίαστους ετεροφυλόφιλους εραστές
2) Ο διεστραμμένος ανώμαλος που κάνει τρανσίσιον για να ικανοποιήσει περίεργες σεξουαλικές φαντασιώσεις .
3) Η υπερπροβολή των τρανς γυναικών αποκλειστικά με την ιδιότητα των sex workers .
Οι τρανς άντρες προβάλλονται ελάχιστα από τα media συγκριτικά με τις τρανς γυναίκες. Συνήθως προμοτάρεται η άποψη ότι κάνουμε τρανσίσιον για να επωφεληθούμε από το αντρικό προνόμιο .
Από την άλλη επειδή το γυναικείο φύλο αντιμετωπίζεται σαν κατώτερο , είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό το γιατί μια τρανς γυναίκα εγκαταλείπει μαζί με το αντρικό φύλο και το αντρικό προνόμιο , δηλαδή στα μάτια των cis ατόμων υποβιβάζεται στη ”Β έμφυλη κατηγορία” . Για να το εξηγήσουν αυτό υποθέτουν πως οι τρανς γυναίκες έτσι οικειοποιούνται τη σεξουαλική δύναμη κι εξουσία που τους δίνεται ως αντικείμενα του αντρικού πόθου.
Άρα το ότι τα media δεν προβάλουν τρανς άντρες οφείλεται στο ότι η σεξουαλικοποίηση τους δεν είναι τόσο πιασάρικη και εμπορική στην καπιταλιστική κουλτούρα μας.
Επίσης η υπερπροβολή των τρανς γυναικών από τα media έχει αρνητικές συνέπειες στη ζωή τους , όπως οι ίδιες αναφέρουν όταν το τρανς στάτους τους γίνεται αντιληπτό υφίστανται χυδαιότερο και ακόμα πιο προσβλητικό σεξισμό από ότι πριν , και νιώθουν πιο ευάλωτες στην πιθανότητα κακοποίησης , βιασμού , κ.α.
Η σεξουαλικοποίηση των τρανς γυναικών και η αντίστοιχη μη ορατότητα των τρανς αντρών δεν συναντάται μόνο στην κυρίαρχη κουλτούρα της μάζας αλλά και στην ψυχολογία.
Ιστορικά οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας σεξουαλικοποιούν την τρανς θηλυκότητα αποδίδοντας την στην ανεύρεση περισσότερων αρσενικών συντρόφων , ενώ αυτό σαν κίνητρο δεν εντάσσεται στους στόχους της τρανς αρρενωπότητας. Κι ενώ και οι δυο περιπτώσεις παθολογικοποιούνται υπό τη διάγνωση ”Gender Dysphoria” μόνο στην περίπτωση των τρανς γυναικών ισχύει και η διάγνωση της ”παραφιλίας” , που εκφράζεται με σεξουαλικές παρορμήσεις , φαντασιώσεις , ανώμαλες συμπεριφορές σε συνδυασμό με τη χρήση ασυνήθιστων αντικειμένων στο σεξ κ.α
Αν ένας ετεροφυλόφιλος άντρας ντύνεται με γυναικεία ρούχα για διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών θεωρείται φετιχιστής παραφιλικός , και έχει ως κινητήριο δύναμη τις σεξουαλικές του φαντασιώσεις.
Η διάγνωση του θα είναι φετιχιστικός τρανβεστισμός , κάτι που δεν θα ίσχυε στην περίπτωση μιας γυναίκας crossdresser. Γιατί από την κυρίαρχη ψυχολογία έχει αξιολογηθεί πως τα αντρικά ρούχα δεν έχουν καμιά ερωτική αξία. Αναρωτιέμαι τι έχουν να πουν οι straight γυναίκες και οι gay άντρες για τις στολές , τις λερωμένες φόρμες , τα ιδρωμένα φανελάκια , κλπ
Σε δικαστήρια για υποθέσεις βιασμού γυναικών , ο δικηγόρος υπεράσπισης του βιαστή πάντα ρωτάει το θύμα για την μέχρι τότε σεξουαλική της ζωή και για το αν τα ρούχα της ήταν προκλητικά.Οι περισσότεροι/ες από εμάς συμφωνούμε ότι τίποτα από τα δύο δεν δικαιολογεί έναν βιασμό , όμως ο δικηγόρος σεξουαλικοποιώντας το θύμα , την ίδια στιγμή ακυρώνει την σοβαρότητα και την αξιοπιστία της ενώπιον του δικαστηρίου.
Άρα σεξουαλικοποιούνται ακόμα και τα γυναικεία ρούχα , και όποιο άλλο αντικείμενο επιτέλεσης θηλυκότητας.
Τη δεκαετία του 90 προστέθηκε στις τρανς διαγνώσεις και η αυτογυναικοφιλία , που χωρίζει τις τρανς γυναίκες σε δυο κατηγορίες , στην πρώτη πρόκειται για ομοφυλόφιλους τρανσέξουαλ που από πολύ νεαρή ηλικία ντύνονται ”γυναίκες” , έλκονται μόνο από άντρες , και ποτέ δεν αμφισβητούν την ταυτότητα φύλου τους , άρα ποτέ δεν προχωρούν σε τρανσίσιον και η δεύτερη κατηγορία ”αυτογυναικοφιλικοί τρανσέξουαλ” που φαίνονται σαν ετεροφυλόφιλοι άντρες , αλλά ουσιαστικά μόνο κατά τη διάρκεια της εφηβείας φαντασιώνονται τον εαυτό τους σαν γυναίκα.
Σε κάθε περίπτωση οι διαγνώσεις των επαγγελματιών ψυχικής υγείας αναπαράγουν το mediaκό πρότυπο για τις τρανς γυναίκες και αναγνωρίζουν στη διαδικασία τρανσίσιον σεξουαλικά κίνητρα και μόνο. Υπάρχουν έρευνες που αποδεικνύουν ότι η σεξουαλικοποίηση των ατόμων , τους στερεί συμπάθεια, τα καθιστά αυτομάτως κατώτερα , ανάξια εμπιστοσύνης , η και ασυνείδητα.
Συνοψίζοντας , στην κυρίαρχη ψυχολογία τα τρανς άτομα είμαστε υπερσεξουαλικά , ανώμαλα , αναξιόπιστα , οι απόψεις μας είναι υποκειμενικές , και είμαστε ανεπανόρθωτα μολυσμένα από την υποτιθέμενη πνευματική και σωματική μας αναπηρία. Αυτή η άποψη δίνει επιστημονική νομιμότητα σε όσους/και όσες / θέλουν να μας ακυρώσουν και να μας υποτιμήσουν.
Αυτό μας κάνει νόμιμα θυμωμένους/ες. Πρέπει να αντιστρέψουμε τις απεικονίσεις που φτιάχνει η κυρίαρχη ψυχολογία για τα τρανς άτομα. Είναι το πιο κρίσιμο βήμα αν θέλουμε κάποτε να επιτύχουμε κοινωνική αποδοχή και αμεροληψία για τις ταυτότητες των φύλων μας.
Ως τρανς άτομα εδώ και δεκαετίες λυσσάμε ενάντια στο σύστημα αλλά εκείνο αρνείται να μας δει σοβαρά. Έστω κι αργά αυτό αλλάζει , όσο βρίσκουμε τις συλλογικές μας φωνές και μιλάμε με τους δικούς μας όρους για τα σώματα μας , τις επιθυμίες μας , τις εμπειρίες μας , και το φύλο μας από τη δική μας οπτική γωνία. Και υπάρχουν άνθρωποι στην ιατρική κοινότητα που πραγματικά θέλουν να ακούσουν αυτά που έχουμε να πούμε , που αναγνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι να είσαι ανώμαλος /η σε μια κοινωνία στην οποία η ομαλότητα και η κανονικότητα είναι υπέρτατες αξίες . Υπάρχουν επαγγελματίες ψυχικής υγείας που συμπεριφέρονται στα τρανς άτομα , όχι ως πειραματόζωα αλλά ως αυτόνομα ανθρώπινα όντα που είναι ικανά να υποστηρίξουν τις θέσεις τους και τα δικαιώματα τους.
Μιας και το κείμενο αυτό γράφτηκε από τη Σεράνο με δεδομένη την αμερικάνικη πραγματικότητα και τις δομές της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας σε ότι αφορά τα τρανς άτομα εκεί, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην αντίστοιχη πραγματικότητα εδώ. Στην Ελλάδα τα τρανς άτομα που θέλουμε να προχωρήσουμε σε τρανσίσιον μπορούμε να απευθυνθούμε μόνο σε ένα ιατρείο δημόσιου νοσοκομείου ,που βρίσκεται στην Αθήνα και που η ειδικότητα του είναι οι Σεξουαλικές Διαταραχές. Άρα αποκλείονται τα τρανς άτομα που ζουν εκτός Αθήνας και αναγνωριζόμαστε ιατρικά ως σεξουαλικά διαταραγμένοι/ες. Χειρότερα κι από το DSM δηλαδή! Εκεί για έναν ολόκληρο χρόνο κατά μέσο όρο , επισκεπτόμαστε έναν ψυχίατρο , ο οποίος θα μας δώσει το μαγικό χαρτί-παραπεμπτικό για την ενδοκρινολόγο, την οποία μέχρι να συναντήσουμε πρέπει να περιμένουμε μερικούς μήνες ακόμα μιας και είναι η μοναδική που αναλαμβάνει τρανς άτομα σε δημόσιο νοσοκομείο. Έτσι προκύπτει το θέμα του ταξικού τρανσίσιον , μιας και αν κάποιο τρανς άτομο έχει την οικονομική άνεση μπορεί να απευθυνθεί σε ιδιώτες ψυχιάτρους , οι οποίοι συχνά στερούνται πείρας, αλλά δίνουν το παραπεμπτικό σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Τα τρανς άτομα που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στο ”γρήγορο” τρανσισιον μην αντέχοντας άλλο αυτή την αναμονή του δημοσίου , παίρνουν ορμόνες χωρίς ιατρική παρακολούθηση βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία τους και όλα αυτά γιατί οι δομές είναι μοναρχικές. Όνειρο θερινής νυκτός αποτελεί η κάλυψη της χειρουργικής επέμβασης (btm surgery )από τα ασφαλιστικά ταμεία. Πολύ συχνά είναι δύσκολο ακόμα και να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο ένα τρανς άτομο , οι γιατροί απαντούν: ”Δεν αναλαμβάνω τέτοιες περιπτώσεις” .
Όλες και όλοι μαζί με τον ακτιβισμό , την αλληλεγγύη , τη συντροφικότητα μπορούμε να δουλέψουμε και να διεκδικήσουμε από τις δομές υγείας να μας συμπεριλάβουν χωρίς διακρίσεις, να αντικαταστήσουμε το υπάρχον ψυχολογικό και ψυχιατρικό κατεστημένο ,με ένα σύστημα που δεν θα περιλαμβάνει τρανς ακυρώσεις και θα έχει προτεραιότητα τις ανάγκες των τρανς αντρών, των τρανς γυναικών και όλων των ανθρώπων που δεν ταυτίζονται με το φύλο που τους αποδόθηκε.