ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ
Ο τάσεις εκφασισμού της κοινωνίας είναι έντονες. Το βλέπουμε χρόνια τώρα, αλλά είναι αδιαμφισβήτητες πια. Τα μαχαιρώματα στον Άγιο Παντελεήμονα, με την ανοχή των κατοίκων, οι ‘επιχειρήσεις σκούπας” στη Συγγρού και στα μπουρδέλα και η δημόσια διαπόμπευση γυναικών (που συχνά είναι εξαθλιωμένες απ’ την καταναγκαστική πορνεία). Η επίθεση στην Κούνεβα. Oι φόνοι ανθρώπων για ψύλλου πήδημα, αλλά και τα ρατσιστικά πογκρόμ κατά όλων των μεταναστών αδιακρίτως.
Οι φασίστες στη βουλή (χα χα, ποιοι απ’όλους) είναι η κορυφή του παγόβουνου…
Η οικονομική κρίση και εξαθλίωση είναι το φιτίλι, η αφορμή που υποδαυλίζει όλα τα ελεεινά ρατσιστικά κίνητρα. Συμπεριφορές και αξίες που μάθαμε στα σχολεία, απ’τους γονείς, απ’τα ΜΜΕ: οι μετανάστες και μετανάστριες, οι λεσβίες, πούστηδες, τραβέλια, μπαϊσέξουαλ, οι γυναίκες, είμαστε όλες και όλοι για τα σκουπίδια. Να πάμε να πνιγούμε, που θα ζητάμε και αποδοχή, ίση μεταχείριση.
Υπάρχουν όμως και αντίρροπες τάσεις μέσα στην κοινωνία. Το κίνημα των πλατειών, τα αιτήματα για κοινωνική δικαιοσύνη και αποδέσμευση από τον δολοφονικό νεοφιλελευθερισμό, οι συνελεύσεις γειτονιών, οι πολλές και διάφορες δομές αλληλεγγύης, δομές εναλλακτικής οικονομίας, κολεκτίβες, συνεταιρισμοί, κοινωνικά ιατρεία, συλλογικές κουζίνες.
Εμείς ως queertrans δε θα σταματήσουμε να παλεύουμε ενάντια στον εκφασισμό και υπέρ της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Θέλουμε μια lgbtq κοινότητα και κίνημα (και ένα Pride) που δεν θα αγνοεί ότι το lgbtq status, οι έμφυλοι, φυλετικοί και κοινωνικοί ρατσισμοί απέναντι σε γυναίκες και άλλα μη-ανδρικά υποκείμενα και όσα άτομα δεν ταυτίζονται/αυτοπροσδιορίζονται ως ένα από τα “κυρίαρχα φύλα” , μετανάστες και μετανάστριες, μη-λευκούς και μη-λευκές, μη-αρτιμελείς, μη-“υγιείς”, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα θέμα της ταξικής θέσης του καθενός/μιας και γενικότερα της κοινωνικής δικαιοσύνης μέσα σε μια κοινωνία. Δεν μπορεί καμιά/κανένας μας να είναι ελεύθερη/ος στις επιλογές της/του αν δεν είναι οικονομικά ανεξάρτητη/ος η ακόμα χειρότερα αν δεν μπορεί να ικανοποιήσει βασικές ανάγκες επιβίωσης… Δεν θέλουμε ένα lgbt κίνημα (και Pride) που να απευθύνεται αφορά μόνο στους/στις “ευκατάστατους/ες”. Ειδικά σε μια εποχή, που λόγω κρίσης, μνημονίων κλπ, οι ευκατάστατοι/ες είναι όλο και λιγότεροι/ες… Συνεπώς θέλουμε ένα Pride μη-εμπορευματοποιημένο, που ξυπνάει τις συνειδήσεις ενάντια στην ετεροκανονικότητα και ομοκανονικότητα, τη μέινστριμ λάιφστάιλ αντίληψη, που δε βλέπει μόνο γιορτή/παρέλαση αλλά και διεκδίκηση/πορεία, ένα Pride που προάγει τον αντιρατσισμό σε όλα τα μέτωπα και όχι μόνο στα θεσμικά lg (bΤ με το ζόρι) δικαιώματα.
Και από την άλλη θέλουμε και ένα αντισυστημικό, αντικαπιταλιστικό ή (και) αντιεξουσιαστικό κίνημα που αναγνωρίζει ότι σύγχρονα δεινά της κοινωνίας, η διαχωρισμένη εξουσία και οι ιεραρχικές σχέσεις δεν οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στον καπιταλισμό αλλά πατάνε πάνω σε ένα κοινωνικό υπόστρωμα πατριαρχίας, ρατσισμού, σεξισμού, ομοφοβίας που είναι δομημένο καπιταλιστικά και γενικότερα εξουσιαστικά.
Κάτω τα χέρια από τα σώματά, τα φύλα και τις επιθυμίες μας! Κάτω τα χέρια και από τις τσέπες μας!
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΦΥΚΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΟΡΟΘΕΤΙΚΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ